બેટા…
તું અને વહું.. થોડો વખત એકલા રહો….
હું..અને તારી માઁ.. એક મહિનો…જાત્રા એ જઈયે છીએ …
જીંદગી..માં કમાવા ની હાય માં ન તો ભગવાન સરખો ભજાયો…કે ન તો.. તારી માઁ સાથે શાંતિ થી જીવી શક્યો…
ઘડપણ…આંગણે આવી ગયું..ખબર પણ ના પડી…
અને મોત…..આંગણે થી અંદર કયારે આવી જશે..તે પણ મને ખબર નથી..
માટે.. જે જીવન અમારૂ બાકી રહ્યું છે.તે…હવે શાંતિ થી જીવવવા ની ઈચ્છા છે…
આ પપ્પા ના જાત્રા એ જતા પહેલા ના છેલ્લા શબ્દો હતા….
પપ્પા મમ્મી ને જાત્રા એ ગયે મહિનો થઈ ગયો…રોજ ફોન ઉપર વાત ચીત કરીયે… મહિનો પૂરો થયો. બીજો મહિનો પૂરો થવા આવ્યો ..
મેં પપ્પા ને પૂછ્યું… પપ્પા.તમે છો ક્યા..?
બે મહિના થઈ ગયા…
મને હવે શંકા લાગે છે….
તમને મારા સોગંદ ..
આપ સાચું બોલો..ક્યાં છો ?
દિપેન આંખમાં પાણી સાથે બોલ્યો…
બેટા.. સાંભળ…અમે કાશી માં ,જ.. છીએ …અહીં ફરતા.ફરતા..વૃદ્ધા આશ્રમ દેખાયો…તેનું વાતવરણ..
રહેવાનું..ખાવું પીવું…સવાર સાંજ ભગવાન ના દર્શન….સત્સંગ બધુજ તારી માઁ ને અને મને માફક આવી ગયું છે..તારી માઁ નો સ્વભાવ પણ એકદમ બદલાઈ ગયો છે…
બેટા…મેં તને ઘરે થી નીકળતા પહેલા કીધું હતું..હવે ની ઉંમર અમારી શાંતિ મેળવવા ની છે…અશાંતિ ઉભી કરવાની નથી……
તમે બન્ને શાંતિ થી જીવો..અમારી ચિંતા ના કરતા..પ્રભુ એ પેન્શન આપ્યું છે..તેમાં અમારો ખર્ચ નીકળી જાય..છે…તમારી તબિયત નું ધ્યાન રાખજો…
પપ્પા મહેરબાની કરી ઘરે પાછા આવી જાવ..
ના..બેટા.. હવે.. આપણી મંજીલ અલગ..અલગ છે..તું તારી રીતે આનંદ થી જીવ.. અમે અમારી રીતે…
બેટા તને ખબર છે..તારી માઁ નો સ્વાભવ ચિડિયો થઈ ગયો હતો….
પોતે જે રીતે ચોખ્ખાઈ અને જીણવટ થી જીવી તેવી અપેક્ષા તારી વહુ પાસે રાખે..તે શક્ય નથી હવે બદલતા સંજોગો માં…બેટા..
અને તે ને કારણે રોજ ઘર નું વાતવરણ તંગ..અને અશાંત બની જાય તે હું ઈચ્છતો ન હતો…
સવારે ઉઠી ને એક બીજા ના મોઢા જોવા ન ગમે ત્યારે સમજી લેવું જોઈએ.. કે ઘર નું પતન નક્કી છે…
અને હું તેવું ઈચ્છતો નહતો…કે ઘર નું કોઈ સભ્ય આવા વાતવરણ ને કારણે ગંભીર બીમારી નું શિકાર બને અથવા અઘટિત ઘટના આપણાં ઘરમાં બની જાય…
એટલે મેં ..પ્રેમ થી આ રસ્તો અપનાવ્યો છે….બેટા
તું જરા પણ મનમાં ના લેતો….
જતુ કરે તેને તો માઁ બાપ કહેવાઈ..
બાકી..કોઇ તકલીફ પડે તો…હું બેઠો છું..દૂર જવા થી…હું તારો બાપ કે તું મારૂ સંતાન નથી મટી જતો..
આપણા વિચારો નથી મળતા… પ્રેમ તો એટલોજ છે
બેટા ..
મત ભેદ હોય…ત્યારે જ જુદા થઈ જવું સારૂ…
જો મન ભેદ થઈ જુદા પડ્યા..તો ફરી એક થવુ મુશ્કેલ હોય છે..
બેટા… બીજી અગત્ય ની વાત…તે જે બૅંક મા નવું ઘર લેવા અને અમારા થી જુદા થવા લોન માટે અરજી જે મેનેજર ને આપી હતી તે..મારા મિત્ર નો પુત્ર છે…
તેને મળજે.. તારે નવું મકાન લેવાં ની જરૂર નથી…
મેં તારા નામે આપણું મકાન કરી દીધું છે…
પેપર તેની પાસે થી લઇ લેજે….
બેટા…તું ટૂંકા પગાર માં લોન ના હપ્તા ભરે
કે ઘર ચલાવ..?
અને તું હેરાન થતો હોય અને અમે આનંદ કરીયે.. તેમાંનો તારો બાપ નથી..
તમે સુખી થાવ.. સદા આનંદ માં રહો.. એતો અમારૂ સ્વપન હોય છે…
ચલ બેટા.. આરતી નો સમય થયો છે..તારી માઁ મારી રાહ જોઈ ને નીચે ઉભી છે….જય શ્રી કૃષ્ણ
દિપેન… ચોધાર આશું એ રડતો રહ્યો…..અને પપ્પા એ ફોન કટ કર્યો..
પપ્પા મેં તમને સમજવામાં
ભૂલ કરી…છે..
ભગવાન મને કદી માફ નહીં કરે..
દિપેન ની પત્ની એ હકીકત બધી જાણી દુઃખી અવાજે કીધુ…
આપણે આજે.. ટેક્ષી કરી
મમ્મી ..પપ્પા ને ઘરે લઈ આવ્યે..
દિપેન બોલ્યો…
બહુ મોડું થઈ ગયું…સ્વાતી..
મારા બાપ ને હું જાણું છું…તે જલ્દી નિર્ણય કોઈ લેતા નથી
અને જો નિર્ણય તેમને લઇ જ લીધો તો તેમા તે ફેરફાર કદી કરતા નથી…
આજે મને સમજાઈ ગયું…
દુનિયામાં જતું કરવા ની તાકાત
માઁ બાપ સિવાય કોઈ પાસે નથી..
Parents do not expect much from us..
They just expect that the “LOAN” of Love which we “Borrowed” ,from them in our Childhood..to be returned in their
“Old Hood”
